Στo πλαίσιo της συνέχισης των δράσεων ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική διοργανώθηκε το δεύτερο δεκαήμερο αγώνα στο δάσος των Σκουριών

Στo πλαίσιo της συνέχισης των δράσεων ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική διοργανώθηκε το δεύτερο δεκαήμερο αγώνα στο δάσος των Σκουριών. Ένα δεκαήμερο που περιελάμβανε περιηγήσεις στα πεδία της καταστροφής, συζητήσεις, θεματικές εκδηλώσεις, ελεύθερη συμβιωτική κατασκήνωση στο δάσος και εν τέλει το κάλεσμα για δράση τη Δευτέρα 3/8.

Η ανάγκη του κόσμου που πλαισίωσε και στήριξε το δεκαήμερο, για κλιμάκωση, εντατικοποίηση και όξυνση των δράσεων, οδήγησε στην απόφαση για κλείσιμο του δρόμου από και προς το εργοτάξιο το πρωί της 3ης Αυγούστου. Μία κίνηση που απ’ ότι φάνηκε κόστισε στην εταιρεία, αφού από την πρώτη κιόλας στιγμή της παρουσίας μας στο δρόμο έκανε την εμφάνισή της ο δημόσιος προστάτης της, η αστυνομία (ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ασφαλίτες).

Έτσι, προέκυψε η πρώτη προειδοποίηση-απειλή από μέρους της αστυνομίας για απομάκρυνσή μας από την περιοχή, επικαλούμενη  τη ‘’νόμιμη βία’’ προκειμένου να προκαλέσει την άτακτη φυγή μας. Εξεπλάγησαν όμως, όταν συνειδητοποίησαν ότι παρά το σχετικά μικρό αριθμό μας αποφασίσαμε να παραμείνουμε δημιουργώντας αλυσίδες κατά μήκος του δρόμου και να μείνουμε ανυποχώρητοι στις θέσεις μας. Με αυτό τον απλό τρόπο καταφέραμε να εμποδίσουμε την κυκλοφορία και άρα τη συνέχιση των εργασιών της εταιρείας. Η αντίδραση της αστυνομίας συνεπής στις άνωθεν εντολές ήταν άμεση, οι αρχικές  προειδοποιήσεις μετατράπηκαν σε ανοιχτές απειλές για συλλήψεις και διανυκτέρευση στα κρατητήρια και αφού θα προηγούνταν η σχετική και εξ ορισμού απαραίτητη βίαιη κατασταλτική διαδικασία διάλυσης της εν εξελίξει συγκέντρωσης.

Τραβώντας , κλωτσώντας και ρίχνοντας μπουνιές, η ελληνική αστυνομία γνωστή για τις φιλεργατικές της απόψεις φίμωνε, έσερνε  και συνελάμβανε συναγωνιστές μας, άνοιγοντας δίοδο για τη έλευση των οχημάτων της εταιρείας και των εργαζομένων οι οποίοι αδημονούσαν για να αλλάξουν τη βάρδιά τους. Λαθεμένα όμως θεώρησαν ότι με τις  συλλήψεις των πέντε συναγωνιστών ο κόσμος θα υποχωρούσε μπροστά σε αυτό το κλίμα τρομοκρατίας. Αντ’ αυτού οι αγωνιστές παρέμειναν στο σημείο συνεχίζοντας τη δράση τους με επανάληψη του ίδιου σκηνικού για τέσσερις φορές, ερχόμενοι αντιμέτωποι κάθε φορά με την ολοένα και πιο έντονη έκφραση της παράλογης φύσης των ΜΑΤ και των ασφαλιτών. Επιμένοντας στο δίκιο της στάσης μας και αναμένοντας και την απελευθέρωση των συναγωνιστών συντρόφων μας παρά την ξεκάθαρη διάθεση των εκτελεστικών ενεργούμενων για ένα ακόμα χέρι ξύλο.

Κατέστη σαφές σε εταιρεία, κράτος και στα εργαλεία τους ότι με την αποφασιστική, αδιάλλακτη, ανυποχώρητη και αδιαπραγμάτευτη στάση των ανθρώπων που αγωνίζονται με αξιοπρέπεια, ο αγώνας για γη και ελευθερία συνεχίζεται και δεν μπαίνει σε καλούπια. Όλα αυτά αναδεικνύουν δυστυχώς για πολλοστή φορά το προσωπείο του δημοκρατικού κράτους - με κυβερνητικό οδηγητή το Σύριζα - και της σχέσης του με το κεφάλαιο, όπου όποιος τολμήσει να μιλήσει και πόσο μάλιστα να πράξει εχθρικά προς αυτά θα υποστεί και τα αντίστοιχα αντίποινα καθώς και θα βιώσει την αγαστή σχέση της αστυνομίας και της εταιρείας που επιβεβαιώνει τη λειτουργία της ως κράτος εν κράτει.

Τα μηνύματα είναι πολλαπλά και σε πολλαπλές κατευθύνσεις.

Δεν τρομοκρατούμαστε, δεν υποχωρούμε, δεν αναθέτουμε, δεν ελπίζουμε, μόνο αγωνιζόμαστε.

Η El Dorado καταστρέφει.

·Άμεση παύση όλων των εργασιών.

·Άμεση αποκατάσταση της ήδη υπάρχουσας ζημιάς

·Άμεσος αποχαρακτηρισμός της περιοχής από μεταλλευτική.

·Άμεση απόσυρση των κατηγοριών από τους συναγωνιστές μας.