Πέμπτη, 17 Σεπτεμβρίου 2015
Διάλογος του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας
κ. Ευάγγελου Μεϊμαράκη
με νέους στον πολυχώρο Τέχνης & Πολιτισμού gazARTE
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Φίλες και φίλοι, καλησπέρα. Θέλω να σας καλωσορίσω όλους στη σημερινή μας εκδήλωση, καθώς και τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, τον κ. Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Σήμερα νέοι άνθρωποι θα έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν ζητήματα και προβλήματα που αφορούν τη γενιά τους μαζί με τον Πρόεδρο αλλά και να ρωτήσουν ό,τι τους απασχολεί. Μαζί μας βρίσκονται τέσσερις νέοι άνθρωποι, που ο καθένας τους εκπροσωπεί ένα μέρος της νεολαίας. Μαζί μας είναι ο Νίκος Αφράτης, υποψήφιος διδάκτορας βιοχημείας, η Ντόβα Αθηνά, start-uper, ο Χρήστος Τούσας, ιδιοκτήτης καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος, και ο Άγγελος Μαυρίδης, γιατρός. Κύριε Πρόεδρε, ο λόγος σε εσάς για μια σύντομη εισαγωγή και μετά θα ακολουθήσει συζήτηση με τα παιδιά. Σας ευχαριστούμε πολύ.
ΕΥ. ΜΕΪΜΑΡΑΚΗΣ: Θα ήθελα και εγώ να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ για τη συμμετοχή σας. Για μένα είναι κάτι πρωτόγνωρο, αλλά πρέπει να σας πω ότι μου δίνει και ιδιαίτερη χαρά να βρίσκομαι μαζί σας προεκλογικά και να μπορώ με τις ερωτήσεις σας να νιώσω την αγωνία σας από κοντά. Και να σας ευχαριστήσω για τη μάχη την οποία δίνετε, ώστε να επικρατήσουν οι αρχές της αξιοκρατίας, της ανθρωπιάς, της ειρήνης και όλες εκείνες οι αρχές και οι αξίες για τις οποίες ο καθένας μέσα του πιστεύει ότι κάνουν καλύτερη την κοινωνία μας.
Με γυρίζετε πολλά χρόνια πίσω, όταν ήμουν πολύ νέος και αισθανόμουν πάρα πολλές φορές ότι οι πολιτικοί δε μας ακούνε, οι πολιτικοί δε νοιάζονται για εμάς, οι πολιτικοί δε δημιουργούν συνθήκες με βάση τις οποίες θα μπορέσουμε να υπάρχει αξιοκρατία και να υπάρχει μια καλύτερη ποιότητα ζωής, να βρίσκουμε δουλειά. Ήμουν ιδιαίτερα ανήσυχος αν θα μπορούσα να τελειώσω τις σπουδές μου, να μπορέσω να δικηγορήσω, να φτιάξω οικογένεια. Και μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι χρόνο με το χρόνο, μπορούσα αγωνιζόμενος, διαβάζοντας αλλά όχι μόνο διαβάζοντας -γιατί πρέπει να έχουμε μια ποικιλία στη διαχείριση του 24ωρου- γιατί καλό είναι το διάβασμα και καλή είναι η βιβλιοθήκη αλλά καλή είναι και η παρέα. Είναι καλό να υπάρχει η ποικιλία η οποία απαιτείται, ώστε να μπορεί ο εγκέφαλος να λειτουργεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και γι’ αυτό ακριβώς, κατάλαβα ότι χρόνο με το χρόνο, μπορούσα πράγματι να μεγαλώνω, να παίρνω εμπειρίες, να στενοχωριέμαι που δεν περίμενα κάποιες συμπεριφορές από φίλους μου, να ευχαριστιέμαι όμως, από την άλλη μεριά, λαμβάνοντας θετικά μηνύματα από κάποιους άλλους. Γενικά να μπορώ μετά να μπω στη ζωή και χρόνο με το χρόνο να βελτιώνω τη ζωή μου, το εισόδημά μου, να κάνω οικογένεια, να κάνω παιδιά και να βρίσκομαι σήμερα εδώ μπροστά σας.
Είναι κάτι, ξέρετε, το οποίο τα τελευταία 5- 6 χρόνια δυστυχώς λόγω της κρίσης, δε συμβαίνει φυσιολογικά σε όλους τους νέους και τις νέες, γιατί ζούμε μια έκτακτη περίοδο, μια έκτακτη κατάσταση. Κάπως έτσι όπως σας αναφέρω, ζούσαμε μέχρι το 2007- 2008, που ξέσπασε η κρίση. Η κρίση δυστυχώς, μας δημιούργησε συνθήκες, οι οποίες δε μας επιτρέπουν να πιστεύουμε ότι μπορούμε τα όνειρά μας να τα κάνουμε πράξη. Δε λέω να γίνουμε πολύ μεγάλοι και τρανοί. Λέω να βελτιωνόμαστε, όμως, κάθε χρόνο. Να μπορούμε να αισθανόμαστε ότι κάτι καλύτερο έρχεται. Αυτό, δυστυχώς, δεν συμβαίνει, καθώς τα τελευταία έξι χρόνια, με την κρίση που υπάρχει, η οποία εκτός από κρίση οικονομική είναι και κρίση κοινωνική, είναι και κρίση αξιών, είναι κρίση η οποία δημιουργεί προβλήματα και στη συμπεριφορά μας και στη σχέση μας, έχει ως αποτέλεσμα να έχουμε χάσει και την εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Να έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη μας στους πολιτικούς που μας οδηγούν, να έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη μας στην οικονομία, να έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη μας στο συνάνθρωπό μας. Κι αυτό μας κάνει να σφιγγόμαστε ακόμη περισσότερο, να βλέπουμε με πολύ άγχος και στενοχώρια το μέλλον μας, να βλέπουμε με πολύ άγχος πολλές φορές τους γονείς μας, που αντιμετωπίζουν προβλήματα, που θέλουν να μας βοηθήσουν να σπουδάσουμε και δε μπορούνε, που θέλουν πολύ περισσότερο να ζήσουμε εμείς καλύτερα ως νέα γενιά και δεν τα καταφέρνουν και έχουν πολύ περισσότερο άγχος από ό,τι είχαν στο παρελθόν.
Ξέρετε, έχουν πλαστεί πάρα πολλοί μύθοι της Αριστεράς, που λένε ότι η Αριστερά έχει την ευαισθησία και μπορεί να έχει και την κοινωνική δικαιοσύνη. Και λέω μύθος, διότι έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι όπου και όποτε είχανε Αριστερά καθεστώτα, τελικά οι πιο αδύναμοι, οι πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες ήταν εκείνες που πλήττονταν περισσότερο. Και σας το λέω, διότι μπαίνω και σε έναν άλλον τομέα, στον τομέα της εκπαίδευσης, στον τομέα της Παιδείας, που εγώ προσωπικά πιστεύω ιδιαίτερα στην Ανωτάτη Παιδεία, που υπάρχει ένας πολύ μεγάλος αριστερός μύθος, ο μύθος της δωρεάν παιδείας. Διότι με το να μην έχουμε προχωρήσει σε μη κρατικά Πανεπιστήμια, τα οποία θα μπορούσαν με κανόνες που θα βάζαμε στην ποιότητα παροχής παιδείας, να έχουν μια ποιοτικά καλή παιδεία και να έχουν ένα κόστος το οποίο θα κυμαίνετο σε ένα κόστος που θα μπορούσε η κάθε μέση οικογένεια να ανταπεξέρθει -όπως γίνεται και στο εξωτερικό- θα μπορούσαμε τότε να έχουμε κρατήσει πολλά παιδιά εδώ, τα οποία θα σπούδαζαν εδώ και τα έξοδα που θα είχαμε, θα ήταν επιδοτήσεις θέσεων εργασίας στην Ελλάδα, στη χώρα μας. Αντίθετα, πηγαίνοντας στο εξωτερικό, όχι μόνο για τα μεταπτυχιακά αλλά και πολλές φορές-και όχι μόνο στις χώρες που παράγουν τεχνολογία και γνώση, αλλά και στις όμορες χώρες, που δε φημίζονται ότι παρέχουν ποιοτικά καλή παιδεία- να ξέρετε ότι το κόστος εκεί το οποίο πληρώνει η μέση ελληνική οικογένεια από εδώ, στην ουσία επιδοτεί θέσεις εργασίας εκεί. Ταυτόχρονα, αν υπήρχε ένα μη κρατικό Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη και το παιδί που κατοικεί στη Θεσσαλονίκη αντί να δώσει εξετάσεις και να περάσει στην Κρήτη, στη Θεσσαλία, στην Πελοπόννησο, πηγαίνοντας εκεί για να σπουδάσει, θα κοστίζει στους γονείς του πολύ λιγότερα και θα είχε περίπου και την ίδια ποιοτική απόδοση παιδείας.
Σας το λέω, γιατί το δήθεν δωρεάν Πανεπιστήμιο, μόνο δωρεάν δεν είναι. Οι γονείς ματώνουν για να σπουδάσουν τα παιδιά τους και έχουμε πλάσει όλοι μας, έναν αριστερό μύθο, όπως επίσης και στον τομέα της υγείας, όπου θεωρείται ότι μια αριστερή κυβέρνηση θα έδινε παροχή υπηρεσίας στον τομέα της υγείας πολύ πιο ευαίσθητα και πολύ πιο καλά και πολύ πιο φτηνά στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Αποδεικνύεται σήμερα, με επτά μήνες αριστερής διακυβέρνησης, ότι σε όλους τους τομείς οι αδύναμες κοινωνικά ομάδες είναι αυτές που έχουν πληγεί πολύ περισσότερο από τον Ιανουάριο μέχρι σήμερα. Οι έχοντες και κατέχοντες, οι πλούσιοι, δήθεν αυτούς που κυνηγάει μια αριστερή κυβέρνηση για να προσφέρουν περισσότερα στο κοινωνικό σύνολο, είναι γεγονός ότι βρίσκουν τον τρόπο τους και για τις σπουδές τους και για την περίθαλψή τους και για όλα. Οι αδύναμες κοινωνικά ομάδες όμως, είναι αυτές που έχουν πληγεί από την κρίση και ιδιαίτερα το τελευταίο επτάμηνο.
Εμείς, αντιθέτως, έχουμε μια φιλοσοφία η οποία μας δίνει τη δυνατότητα να παράγουμε πλούτο, να παράγουμε εισόδημα και μέσα από τις δουλειές που δημιουργούνται να μπορούμε κάθε χρόνο να βελτιώνουμε κατά κάποιο τρόπο την ποιότητα ζωής μας και ταυτόχρονα από αυτά τα οποία εξοικονομούμε, να μπορούμε να έχουμε κοινωνική παροχή, κοινωνική περίθαλψη και να μπορούμε να φροντίζουμε ιδιαίτερα τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Η δική μας ιδεολογία, η δική μας φιλοσοφία είναι αυτή που έχει αναπτύξει την κοινωνική πολιτική σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Αντίθετα, η αριστερή φιλοσοφία είναι αυτή η οποία έχει καταρρεύσει ακριβώς, διότι δε μπορούσε να είναι για τους πολλούς, δεν μπόρεσε να προσφέρει στους πολλούς και ιδιαίτερα στους κοινωνικά αδύναμους. Όλοι οι μεγάλοι οργανισμοί κοινωνικής πολιτικής είναι δημιουργήματα της δικής μας φιλοσοφίας. Να ξέρετε ότι από τη Γαλλική Επανάσταση και μετά, το Διαφωτισμό, από όλες τις επαναστάσεις που δημιουργήθηκαν κινήματα, κυρίως αστικής φιλοσοφίας, κατάφεραν σιγά- σιγά να δώσουν στις κοινωνίες να προχωρήσει η κοινωνική πολιτική και ήταν πάντα με το κήρυγμα της ενότητας, της πρόσθεσης δυνάμεων, σε αντίθεση με την Αριστερά, η οποία πάντα μιλούσε για πάλη, για πάλη των τάξεων, για ταξικό αγώνα και που από την αρχή έβαζε διχαστικά διλήμματα. Εμείς ποτέ δεν κηρύξαμε πάλη ο ένας εναντίον του άλλου. Εμείς πάντα κηρύσσαμε ενότητα, ομόνοια, πρόσθεση δυνάμεων για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε. Κι όποτε οι Έλληνες ήμασταν ενωμένοι, μεγαλουργήσαμε. Όποτε ήμασταν διχασμένοι, δυστυχώς είχαμε μαύρες σελίδες στην Ιστορίας μας.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι και πάλι ήρθε η ώρα να μπορέσουμε να συνενώσουμε δυνάμεις για να βγούμε από την κρίση. Την παλέψαμε την κρίση όσο μπορούσαμε. Δυστυχώς δεν καταφέραμε πάρα πολλά. Υπήρξε μια μερίδα πολιτών που παρασύρθηκε από ψεύτικες υποσχέσεις το Γενάρη και, κατά τη γνώμη μου, σταμάτησε την πορεία εξόδου της χώρας από την κρίση. Σε εσάς όμως, ιδιαίτερα στη νέα γενιά, ιδιαίτερα στη νεολαία, είναι η δική σας ψήφος καθοριστική για το πώς θέλετε να χαράξετε το μέλλον σας.
Είμαι από αυτούς που, όταν ήμουνα νέος, πάλευα για το δικαίωμα της ψήφου στα 18, γιατί πίστευα ότι η νέα γενιά, παρότι θεωρεί ότι η πολιτική ηγεσία δε συμπεριφερόταν όπως της άρμοζε, όπως θα ήθελε, και είναι γεγονός ότι όσο πιο νέος είσαι τόσο πιο επαναστατικά μέσα σου εκφέρεις τον πολιτικό σου λόγο και σκέφτεσαι πως θα κινηθείς, γιατί διεκδικείς όλο και περισσότερο και διεκδικείς ανιδιοτελώς, διεκδικείς την υλοποίηση στα όνειρά σου. Και σου φταίνε πολλοί, κυρίως εκείνοι που έχουν την ευθύνη. Και γι΄ αυτό ακριβώς, η δική μας διαφορά τότε με σήμερα, όπως καταγράφεται σε μερίδα των νέων, είναι ότι εμείς θέλαμε να μετέχουμε. Θέλαμε να μετέχουμε ενεργά στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι και μέσα από τη συμμετοχή να προσπαθούμε να φέρουμε τις αλλαγές που επιθυμούσαμε.
Παρατηρώ, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια ότι μια μερίδα της νέας γενιάς απέχει. Απέχει εκφράζοντας έτσι την απογοήτευση της, την αγανάκτησή της, την οργή της προς τα πολιτικά δρώμενα. Η αποχή όμως δεν είναι λύση. Η συμμετοχή και μάλιστα διά της ψήφου, είναι αυτή που μπορεί να φέρει αλλαγή προς το καλύτερο, που κι εσείς επιθυμείτε. Γι’ αυτό ακριβώς, εγώ σας προτρέπω να βρείτε όλους τους φίλους της ηλικίας σας, της γενιάς σας και να τους πείσετε να έρθουν να ψηφίσουν. Έχει σημασία να συμμετέχουν στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Και θέλω να σας τονίσω ότι, στη φάση που βρισκόμαστε, εγώ προσωπικά τουλάχιστον με τη νέα γενιά δε θέλω μόνο την ψήφο της. Θέλω την εμπιστοσύνη της. Θέλω ακόμα κι αυτοί που δε μας ψηφίσουν να μπορούν να μας εμπιστευθούν. Να μπορούν να πουν ότι «εντάξει, εγώ αυτούς δεν τους ψήφισα αλλά, ρε παιδί μου, το παλεύουν κάπως. Θέλουν να τα αλλάξουν τα πράγματα. Θέλουν να μας πάνε κάπως καλύτερα». Πρέπει να ξαναβρούμε την εμπιστοσύνη μας ο ένας με τον άλλον, ανεξαρτήτως του τι θα ψηφίσουμε. Δε γίνεται να πάμε μπροστά τη χώρα αν δε χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης σε ένα minimum αρχών και αξιών και ατομικών δικαιωμάτων. Δε μπορεί να προχωρήσουμε τη χώρα με πλήρη ασυδοσία, χωρίς κανόνες, με ρουσφέτια, με ευνοιοκρατία, με αναξιοκρατία. Κανέναν δε θα ωφελήσει αυτό στο μέλλον. Και νομίζω ότι η πολιτική τάξη είναι ώριμη πια σε αυτό. Έχω την αίσθηση ότι και οι πολίτες είναι ώριμοι και η νέα γενιά και μπορούμε να βρούμε αυτό τον κοινό δρόμο, αφού συναντιόμαστε στο σταυροδρόμι των εκλογών στις 20 Σεπτέμβρη και μπορούμε όλοι μαζί να αλλάξουμε τη σελίδα για την Ελλάδα με την εμπιστοσύνη της νέας γενιάς στο πολιτικό σύστημα που θέλει να χτίσει.
Αυτό πρέπει να είναι και το δικό μας σύνθημα. Δεν ξέρω τι θα ψηφίσουν οι νέοι στις 20 Σεπτέμβρη - εγώ τους λέω να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία, έτσι; Μην ξεχνιόμαστε κιόλας κι έχουμε και εκλογές! - αλλά τους λέω ότι πρέπει να χτίσουμε τη σχέση εμπιστοσύνης που απαιτείται και μεταξύ σας και μεταξύ μας. Δε μπορούμε να διχαζόμαστε άλλο. Δε μπορεί να μιλάμε πια συνέχεια για το παλιό με το νέο, για τη νέα γενιά και την παλιά γενιά. Μπορούμε όλοι μαζί να κάνουμε κάτι καλύτερο. Μπορούμε ο ένας να παρασύρει τον άλλον προς το καλύτερο.
Με αυτές τις σκέψεις, λοιπόν, προσέρχομαι εδώ και σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την ωραία συζήτηση που θα έχουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστούμε. Το πρώτο ερώτημα θα σας το θέσει ο κ. Νίκος Αφράτης, υποψήφιος διδάκτωρ βιοχημείας στο Πανεπιστήμιο Πατρών, για ένα μείζον ζήτημα για όλη τη νέα γενιά, το οποίο είναι η παιδεία.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, κ. Μεϊμαράκη, όπως αναφέρθηκε, είμαι υποψήφιος διδάκτορας βιοχημείας στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Έχω σπουδάσει Χημεία. Στη συνέχεια, έκανα μεταπτυχιακές σπουδές στη Βιοχημεία. Είχα την ευκαιρία στα πλαίσια του διδακτορικού μου να επισκεφθώ την Κοπεγχάγη για ένα χρόνο κάνοντας εκεί έρευνα. Άρα, έχω δει τα συστήματα παιδείας και στο εξωτερικό και στη χώρα μας και βλέποντας την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή, την έλλειψη χρηματοδότησης, τα κλειστά σχολεία, τα οπισθοδρομικά νομοσχέδια, έλλειψη χρηματοδότησης για έρευνα, που σημαίνει καινοτομία και ανάπτυξη, εσείς τι σκοπεύετε να κάνετε σχετικά με την παιδεία κι όλα αυτά τα θέματα που μας απασχολούν;
ΕΥ. ΜΕΪΜΑΡΑΚΗΣ: Αναφέρθηκα ήδη κατά κάποιο τρόπο στην τριτοβάθμια παιδεία. Θεωρώ, όμως, ότι τα πάντα ξεκινούν από το σχολείο. Το σχολείο είναι εκείνο το οποίο δημιουργεί το υγιές περιβάλλον ανάπτυξης και διαμόρφωσης του χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου. Το περιβάλλον αυτό είναι βασικό για να δημιουργεί χαρακτήρες, οι οποίοι έχουν μια στόχευση και μια πορεία κι ένα όραμα για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε.
Θέλω να σας πω ότι η ζωή -και ιδιαίτερα στη νέα γενιά- δεν είναι μόνο μπαράκι, χαβαλές, συζήτηση, κριτική και όλα τα σχετικά. Όμως η διαχείριση του χρόνου είναι κάτι βασικό για τη νέα γενιά. Χρειάζεται διάβασμα, χρειάζεται ένας υγιής ανταγωνισμός, χρειάζονται κάποιες αρχές, αξίες, οράματα, ιδανικά που μπορείς να έχεις. Και κυρίως κάποιους στόχους που έχεις βάλει, ώστε υλοποιώντας στόχο - στόχο, να προσπαθείς να φτάσεις στο ιδανικό, το οποίο πάντα είναι ένα άπιαστο όνειρο.
Εγώ είμαι από αυτούς που πιστεύουν, όπως σας είπα, ότι πρέπει να υπάρχει η ποικιλία αλλά πρέπει να κεντράρουμε πολύ περισσότερο στη δημιουργία. Και θέλω να ξέρετε ότι πολλά είναι τα παραδείγματα παιδιών πλουσίων οικογενειών, τα οποία δεν συμπεριφέρθηκαν και δεν μορφώθηκαν και δεν απέκτησαν το χαρακτήρα που έπρεπε συγκρινόμενα με παιδιά κοινωνικών ομάδων που είχαν πρόβλημα οικονομικό, επιβίωσης, και πολλές φορές βλέπουμε τα παιδιά αυτά, όταν μεγαλώνουν το ένα πάλι να τα φέρνει ίσα- ίσα στη ζωή, γιατί συνήθισε άσχημα, έζησε χωρίς αρχές, ενώ το άλλο να προχωράει προς το μέλλον και να παράγει, να αυξάνει, να έχει έναν νέο πλούτο από το εισόδημα του. Τα εγγόνια τους να είστε σίγουροι ότι θα είναι κάπως διαφορετικά από όταν ξεκίνησαν, αφού οι μεν δεν ασχολήθηκαν παραγωγικά και δεν δούλεψαν όπως έπρεπε, δεν διάβασαν όπως έπρεπε, ενώ οι δε, προχώρησαν με έναν καλύτερο και διαφορετικό τρόπο, ο οποίος τους δημιούργησε εισόδημα, τους δημιούργησε πλούτο μέσα σε μια κοινωνία με κανόνες, με αξίες και όχι ασύδοτη. Και βέβαια, είναι τότε που το εγγόνι του πλουσίου μπορεί να αναφωνήσει «Αχ, άτιμη κοινωνία πως με κατάντησες, γιατί ο μπαμπάς μου τα έπαιξε στο καζίνο και τα έχασε όλα» ενώ το εγγόνι του πτωχού κατά βάση κοινωνικά αδύναμου, να έχει φτάσει στο σημείο να λέει «Δόξα ο Θεός που τα καταφέραμε, διαβάζοντας, ματώνοντας, παλεύοντας». Γι’ αυτό ακριβώς και τονίζω ότι το ζητούμενο είναι από το σχολείο να διαμορφωθεί ο χαρακτήρας.
Ως προς την Ανωτάτη Παιδεία, πρέπει να σας πω ότι εγώ είμαι φανατικός της Συνταγματικής Αναθεώρησης για τα μη κρατικά Πανεπιστήμια. Σας εξήγησα και το λόγο, διότι μπορεί να γίνουν ερευνητικά κέντρα στη χώρα, που μπορούν να προσελκύσουν πολλούς νέους και οι οποίοι μπορούν να έρθουν εδώ, μαζί με τον πολιτισμό μας, την Ιστορία μας, την καλή μας θάλασσα, τον καλό μας ήλιο και τόσα που μπορεί να προσφέρει η χώρα. Μπορεί να προσελκύσουμε και φοιτητές και τους γονείς τους πολλές φορές, οι οποίοι θα φέρουν εισόδημα στη χώρα και με το εισόδημα αυτό θα μπορέσουμε να επιδοτήσουμε νέες επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας. Αλλά ταυτόχρονα να σας πω ότι και τα ελληνικά δημόσια Πανεπιστήμια, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι για πέταμα. Δεν είναι Πανεπιστήμια κακά. Και ορισμένα μάλιστα έχουν μια καλή κατάταξη στο σύνολο των Πανεπιστημίων. Αλλά θεωρώ ότι και ο ανταγωνισμός μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού θα βοηθήσει και τα δημόσια περισσότερο. Πάντως, να ξέρετε ότι όλα αυτά θα εξαρτηθούν στο τέλος από το πώς ο καθένας θα βγει στην αγορά και πως θα δείξει ότι μπορεί πράγματι να προσφέρει και να αξιολογήσει την εργασία του, όταν θα πάει να δουλέψει. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι εμείς έχουμε υποχρέωση τα αμέσως επόμενα χρόνια να ξεκινήσουμε τη συζήτηση για τα μη κρατικά Πανεπιστήμια και την Αναθεώρηση του Συντάγματος. Έχουμε την υποχρέωση να φροντίσουμε την κατάργηση του 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή όταν ακούει κάτι ιδιωτικό τον πιάνει αλλεργία θέλει να το φορολογήσει. Γιατί νομίζει πως ό,τι ιδιωτικό το έχουν οι πλούσιοι, το γράφει και στο πρόγραμμά του, στη σελίδα 33. Διαβάζαμε με τον Σάκη, τον Πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ, και έγραφε ότι πρέπει να μπει ΦΠΑ, γιατί είναι προνόμιο των πλουσίων, το φροντιστήριο και η ιδιωτική παιδεία και οι ξένες γλώσσες. Δεν έχει καταλάβει ότι πολλά παιδιά που θέλουν να σπουδάσουν και μέσω των σπουδών τους να αναδειχθούν είναι εκείνοι που πάνε στα φροντιστήρια ως συμπληρωματική παιδεία και θέλουν να μάθουν και ξένες γλώσσες. Εμείς, λοιπόν, θέλω να δεσμευθώ και δεν είναι προεκλογική δέσμευση, γιατί το είχαμε πει στη Βουλή πριν προκηρυχθούν οι εκλογές, ότι το 23% ΦΠΑ στην εκπαίδευση θα φροντίσουμε να το καταργήσουμε. Και ταυτόχρονα να σας πω ότι θεωρώ πως στην Παιδεία πρέπει να κάνουμε το μεγάλο άλμα, γιατί μπορεί η χώρα μέσα από την παιδεία να κρατήσει και τα καλά μυαλά που έχει, τα οποία φεύγουν στο εξωτερικό, και να δώσει και την υποδομή, ώστε να μπορέσουμε να έχουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την Παιδεία που απαιτείται.
Είναι προεκλογική περίοδος και η καχυποψία των πολιτών και η δική σας είναι αυξημένη. Και δε νομίζω ότι είναι ευχάριστο σε κανέναν προεκλογικά να υπόσχεται και να λέει «Θα κάνω αυτό, θα κάνω εκείνο». Με μεγάλη ευκολία θα μπορούσα να σας υποσχεθώ πολλά και να με χειροκροτήσετε και να υφαρπάξω την ψήφο σας και να βρεθούμε μετά του χρόνου και να μου πείτε «Μα, μας είπες αυτά και δεν έγινε τίποτα». Από μένα, λοιπόν, δε θα ακούσετε ψεύτικες υποσχέσεις. Θα ακούτε αλήθειες και θέλω να σας πω ότι τα επόμενα χρόνια είναι αρκετά δύσκολα, πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι μαζί, χρειάζεται να αφιερώσετε λίγο παραπάνω χρόνο στην εργασία και στο διάβασμα για να μπορείτε μετά να ζήσετε πολύ καλύτερα. Και αυτό μπορώ να σας το εγγυηθώ.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Για άλλο ένα θέμα που καίει τη νέα γενιά, είναι η επιχειρηματικότητα, που την ερώτηση θα σας την κάνει η Αθηνά- Πωλίνα Ντόβα, η οποία έχει start up επιχείρηση, η οποία έχει πλήθος διακρίσεων και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, κ. Πρόεδρε. Είμαι 26χρονών, είμαι απόφοιτος Νομικής και έχω μεταπτυχιακό στην Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων. Κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού μου, δημιούργησα έναν αλγόριθμο, ο οποίος κάνει αξιολόγηση ανθρώπινου δυναμικού. Έναν αλγόριθμο ο οποίος αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία κι έχουμε διακριθεί πάρα πολλές φορές και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Όταν ήρθε η ώρα αυτό το πράγμα να χρειαστεί να γίνει εταιρεία για να πουληθεί ως λογισμικό, επέλεξα η έδρα της εταιρίας μου να είναι η Ελλάδα, για δυο λόγους: Γιατί νιώθω περήφανη και δεύτερον, γιατί πιστεύω ότι έχουμε πολύ δυνατά μυαλά και πολύ καλό υλικό στην Ελλάδα. Έπεσα πάνω σε απίστευτα γραφειοκρατικά εμπόδια, τόσο για τη σύσταση, τόσο για τη λειτουργία, όσο και για τη χρηματοδότηση. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθαν τα capital controls, τα οποία έπληξαν τόσο πολύ την αξιοπιστία μας στις διεθνείς αγορές που εμείς χάσαμε διεθνείς πελάτες, δε μας εμπιστεύονται. Μας θεωρούν ελληνική εταιρεία, άρα αφερέγγυα. Η ερώτηση, λοιπόν, η οποία θα ήθελα να σας κάνω είναι τι σκοπεύετε να κάνετε για την ενίσχυση της νεανικής επιχειρηματικότητας αλλά και για τη διόρθωση των κακώς κειμένων που ήδη υπάρχουν;
ΕΥ. ΜΕΪΜΑΡΑΚΗΣ: Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκαν πάρα πολλά προβλήματα. Προβλήματα τα οποία είχαμε αρχίσει να επιλύουμε, από το 2012, 2013, 2014, αργά μεν αλλά σταθερά. Την ώρα που είχαμε επιλύσει αρκετά από τα προβλήματα, δυστυχώς άλλαξε η κυβέρνηση, γίνανε εκλογές και στα προβλήματα τα οποία είχαμε ακόμα να επιλύσουμε προσετέθησαν καινούργια. Και ιδιαίτερα όταν μετά από 3- 4 μήνες δημιουργήθηκε η μεγάλη ανησυχία και ανασφάλεια και αβεβαιότητα στην Ελλάδα για το μέλλον της και την πορεία της για το αν θα είναι ή δε θα είναι στο ευρώ, για το πώς θα πορευτεί τα επόμενα χρόνια. Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, δημιούργησε μια αφερεγγυότητα της χώρας στο εξωτερικό. Αφερεγγυότητα η οποία επισημάνθηκε από τη Νέα Δημοκρατία τότε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝ.ΕΛ. και μάλιστα επισημάνθηκε και με προτάσεις. Προτάσεις που ήταν ότι όσο πιο γρήγορα μπορούμε, κλείστε τη συμφωνία, εκείνη που ερχόταν, όχι την κάθε συμφωνία- όπως θέλουν σήμερα να λένε- η οποία ήταν πολύ καλύτερη από αυτή που τελικά έκλεισε. Χωρίς να μας ακούει, προχώρησε στις διαπραγματεύσεις και δυστυχώς φτάσαμε στο κλείσιμο των τραπεζών και στα capital controls. Αυτό ήταν ένα καίριο πλήγμα στην ελληνική οικονομία και στην ελληνική κοινωνία και κυρίως στην επιχειρηματικότητα. Πάνω απ’ όλα σε αυτούς οι οποίοι μόλις ξεκινούσαν, είχαν επενδύσει για το μέλλον τους και είχαν έναν προγραμματισμό για τα επόμενα χρόνια. Ήταν ένα έκτακτο γεγονός κακό που ήρθε να προσθέσει ουσιαστικά σοβαρά προβλήματα ρευστότητας πάνω στα ήδη υπάρχοντα προβλήματα. Και δυστυχώς πρέπει να σας πω ότι θα πάρει καιρό να ομαλοποιηθεί αυτή η κατάσταση. Βεβαίως, με το να υπογραφεί η συμφωνία κάπως το Grexit, η αλλαγή νομίσματος και όλα αυτά απομακρύνθηκαν. Δεν έχουμε ξεφύγει τελείως ατό τον κίνδυνο, για αυτό και υπάρχει ακόμα αυτή η αβεβαιότητα και η αστάθεια. Και για αυτό και υπάρχει και αφερεγγυότητα. Περιμένουν οι αγορές, αλλά και πάρα πολλοί από τους Έλληνες, τα αποτελέσματα της 20ης Σεπτεμβρίου, ώστε αμέσως από την πρώτη στιγμή σχηματισμού κυβέρνησης, να φανεί πως η χώρα θα πορευθεί. Θέλω να πιστεύω ότι θα είναι πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία και θα σχηματιστεί κυβέρνηση με κορμό τη Νέα Δημοκρατία εξασφαλίζοντας έτσι την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Εάν αυτό γίνει και ο λαός μας δώσει την εντολή, να ξέρετε ότι από το πρώτο μέλημά μας θα είναι να μπορέσουμε -αφού φτιάξουμε έναν προϋπολογισμό ισοσκελισμένο και δημοσιονομικά πειθαρχημένο και εκπέμψουμε το μήνυμα ότι η χώρα θέλει να νοικοκυρευτεί- να περάσουμε στην αξιολόγηση το Νοέμβριο, ώστε μετά την αξιολόγηση να έχουμε την εκταμίευση της δόσης των 3 δις που θέλουμε αυτά να πέσουν μέσα στην αγορά, για να υπάρξει επανεκκίνηση της αγοράς. Ταυτόχρονα να ξεμπλοκάρουμε τις μεγάλες επενδύσεις που έχουν κολλήσει στη γραφειοκρατία -που αναφέρατε- και να αξιοποιήσουμε τους πόρους του ΕΣΠΑ που έχουμε τη δυνατότητα μέχρι το Φεβρουάριο, Μάρτιο του ’16. Σε αυτά όλα θα μπορέσουμε -επειδή ακριβώς η γραφειοκρατία έχει μπλοκάρει με πολύ μεγάλες αγκυλώσεις, πάρα πολλές τέτοιες επενδύσεις οι οποίες περιμένουν- να προχωρήσουμε με κάποιες διαδικασίες -όπως προχωρήσαμε στις διαδικασίες των Ολυμπιακών Αγώνων- όχι διαδικασίες fast track, express, που και τώρα πήγαν να γίνουν αλλά κόλλησαν, διότι δεν μπορεί να πας σε ορισμένους τομείς της επιχειρηματικότητας με fast track. Αλλά μπορείς όμως να βγάλεις αυτές τις αγκυλώσεις της γραφειοκρατίας οι οποίες υπάρχουν. Εμείς είμαστε μια Παράταξη που πιστεύει ότι μπορούν και πρέπει να υπάρχουν επιχειρήσεις, επενδύσεις και δεν ποινικοποιούμε το κέρδος και δεν ποινικοποιούμε την επιχειρηματικότητα. Διότι αντιθέτως ο κ. Τσίπρας και η παρέα πίστευε ότι οι επενδύσεις πρέπει να φύγουν, κάνουν ζημιά. Φαντάζονται ότι έρχονται κάτι περίεργοι τύποι με γαμψά νύχια και με μεγάλα δόντια που ρουφούν το αίμα του εργαζόμενου. Εμείς θεωρούμε ότι έχουμε φτάσει πια σε κάποια σημεία που έχουμε εξασφαλίσει τα ατομικά δικαιώματα του εργαζόμενου, έχουμε βάλει κανόνες ώστε οι επενδύσεις να μην είναι όπως αυτοί θέλουν να μας λένε και να φαντάζονται και να μπορέσουμε όλοι μαζί από κοινού να προχωρήσουμε. Όσο αφορά τη νέα επιχειρηματικότητα. Καταρχήν πρέπει να σας πω ότι υπάρχουν πάρα πολλά προγράμματα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα οποία μπορούμε να αξιοποιήσουμε. Έχουμε σχεδιασμό για όλα αυτά, γιατί μπορούμε να δώσουμε στους νέους και σε ηλικία και πραγματικά νέους, γιατί ξέρετε πολλές φορές, κατατίθεται άδεια για νέα επιχείρηση από πολύ μεγαλύτερους που έχουν πτωχεύσει την προηγούμενη και που πρέπει πράγματι να τα ελέγξουμε, αλλά νομίζω ότι ο νέος ο οποίος μπαίνει για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας, για πρώτη φορά στην επιχειρηματικότητα πρέπει να έχει μια διαφορετική μεταχείριση, μια καλόπιστη, καλοπροαίρετη μεταχείριση από την πλευρά της δημόσιας διοίκησης και να βοηθηθεί. Ταυτόχρονα, προγράμματα υπάρχουν και στον ΟΑΕΔ, αλλά υπάρχουν και στην επιχειρηματικότητα. Και θα έλεγα ότι υπάρχουν προγράμματα για νέους και νέες σε κάθε τομέα. Σε κάποιον που θέλει να προχωρήσει στον αγροτικό τομέα, σε κάποιον που θέλει να προχωρήσει στο management, σε κάποιον που θέλει να προχωρήσει – όπως εσείς – όπως και κάθε άλλος νέος που μπορεί να έχει μια τέτοια διάθεση για να ξεκινήσει. Θα σας πω ότι – και δεν θέλω να το πω τώρα γιατί είναι προεκλογικά - σκέφτομαι ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί Υπουργείο Νέας Γενιάς που θα έχει όλες τις αρμοδιότητες, αντι να έχουμε πολλές συναρμοδιότητες σε διάφορα υπουργεία τα οποία μπλοκάρουν γραφειοκρατικά την προσπάθεια των νέων ανθρώπων. Είναι μια σκέψη. Πιστεύω ότι έχουν μπλοκάρει στη γραφειοκρατία διότι υπάρχει συναρμοδιότητα πολλών φορέων και υπουργείων. Έγινε και το υπουργείο Μετανάστευσης, εγώ όμως δεν είδα να λύνει κανένα θέμα, αντιθέτως είδα και αυξήθηκαν τα ζητήματα, διότι τα θέματα αυτά πάλι είναι πολυσύνθετα. Πιστεύω επειδή έχω εμβαθύνει στο συγκεκριμένο ζήτημα, ότι τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τους νέους και τις νέες σε όλους του τομείς, μπορεί να τα διαχειριστεί ένα μόνο υπουργείο. Δεν έχει κανένα λόγο να πηγαίνει από το ΕΣΠΑ στο υπουργείο Ανάπτυξης, στο άλλο υπουργείο και τελικά να ταλαιπωρούμε το νέο. Θέλω επίσης να σας πω - μιας και το ξεκίνησα αυτό - ότι εγώ είμαι από αυτούς που πιστεύουν όσο και αν σας ξενίσει, ότι σημασία δεν έχει αν έχεις μικρό ή μεγάλο υπουργικό συμβούλιο. Σημασία έχει το υπουργικό συμβούλιο να είναι αποτελεσματικό, να έχει τα υπουργεία τα οποία απαιτούνται για να φέρουν σε πέρας το βαρύ έργο. Αν είναι 15 υπουργεία, αν είναι 25 υπουργεία λίγο με ενδιαφέρει. Με ενδιαφέρει να γίνετε η δουλειά όπως πρέπει να γίνει. Και εάν κρίνω ότι πρέπει να γίνει υπουργείο Νέας Γενιάς, ναι θα γίνει υπουργείο με υπουργό έναν νέο άνθρωπο ο οποίος θα μπορεί να φέρει σε πέρας όλα αυτά που τους απασχολούν. Κοντεύουμε να γίνουμε μια χώρα γερόντων, μια χώρα μεγάλων ανθρώπων, μια χώρα συνταξιούχων, μια χώρα ανθρώπων οι οποίοι δεν θα μπορούμε να αυτοσυντηρηθούμε πια, εάν δεν βρούμε μεθόδους και τρόπους ώστε η νέα γενιά να μείνει στον τόπο της. Εδώ επενδύθηκαν οι σπουδές τους, εδώ μπορούν να κάνουν και απόσβεση. Και πρέπει εμείς να βρούμε τους τρόπους εκείνους και όλους τους κανόνες που μπορούμε και πρέπει να τους δώσουμε, αυτό να γίνει. Θέλω λοιπόν να δεσμευτώ απέναντι σας, ότι δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω αλλά ότι θα το παλέψω, ότι θα το προσπαθήσω και ότι μαζί με τους συνεργάτες μου και τους νέους ανθρώπους που με περιβάλλουν, ειδικά για τη νέα επιχειρηματικότητα και για τον τομέα των νέων ανθρώπων, θα αξιοποιήσω στο έπακρο όλα τα επενδυτικά προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα βρω από τις δημόσιες επενδύσεις τα κονδύλια τα οποία απαιτούνται ώστε οι νέοι άνθρωποι να μπορούν να ξεκινήσουν να κάνουν πράξη τα όνειρα τους.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Άλλο ένα καυτό ζήτημα είναι οι επιχειρήσεις, η αγορά και η φορολογία των επιχειρήσεων. Την ερώτηση θα σας την θέσει ο κ. Χρήστος Τούσας, μικρομεσαίος επιχειρηματίας.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα κ. Μεϊμαράκη, λέγομαι Χρήστος Τούσας. Είμαι ιδιοκτήτης καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος εκ των οποίων και κάποια είναι ζαχαροπλαστεία που αναφερθήκατε προηγουμένως. Λόγω της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί φέτος αναγκάστηκα ήδη να κλείσω ένα κατάστημα. Με τα νέα μέτρα το ΦΠΑ από το 13% στο 23%, τη φορολογία στα καθαρά κέρδη 29%, με τα capital control, με την αγορά τελείως πεσμένη, καταλαβαίνετε ότι καμία επιχείρηση όσο και καλά να πήγαινε δεν μπορεί να παραμείνει βιώσιμη. Τι έχετε σκοπό να κάνετε ώστε να παραμείνουν ανοικτές και βιώσιμες οι επιχειρήσεις και οποιοσδήποτε να θέλει να πάρει το ρίσκο να επεκταθεί και να ξεκινήσει κάτι καινούργιο.
ΕΥ. ΜΕΪΜΑΡΑΚΗΣ: Πρέπει να σας πω ότι είναι μία μεγάλη απάντηση η οποία από τη Δευτέρα ξεκινάει να παίρνει σάρκα και οστά εφόσον οι πολίτες μας δώσουν με την εμπιστοσύνη τους την ψήφο τους να είμαστε πρώτο κόμμα. Είναι γεγονός ότι αυτή την περίοδο ιδιαίτερα με τα capital controls υπάρχει μια ασφυξία στην αγορά. Δεν υπάρχει ρευστότητα και έχουν δημιουργηθεί πάρα πολλά προβλήματα και με τις τράπεζες και με το ρευστό το οποίο θα έπρεπε να υπήρχε. Βέβαια είχε και ένα καλό. Αυξήθηκε ο τζίρος μέσα από τις κάρτες όπου αυτό είναι καλό γιατί με το πλαστικό χρήμα μπορεί πιο εύκολα να πιάσει και το ΦΠΑ και το φόρο εισοδήματος. Έρχομαι αμέσως στο πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά αυτά τα προβλήματα. Καταρχήν να σας πω ότι είμαστε σε μία φάση με τους εταίρους μας που δεν νομίζω ότι κανείς έχει τη δυνατότητα να πάει να επαναδιαπραγματευθεί ή να συζητήσει το μνημόνιο 3, το μόνο νέο το οποίο μας έφερε ο κ. Τσίπρας τον Αύγουστο. Και ακούω εν πολλοίς έτσι με εκπλήξεως τον κ. Τσίπρα να μας λέει ότι εμείς θα έχουμε ένα παράλληλο πρόγραμμα, εμείς θα το διαχειριστούμε και πάλι, εμείς θα το επαναδιαπραγματευθούμε. Αυτομάτως γεννάται στο μυαλό σου η πρώτη ερώτηση «καλά γιατί θα το επαναδιαπραγματευθεί αφού είχε τα περιθώρια μέχρι τις 14 Αυγούστου γιατί δεν το έκανε; Έπρεπε να υπογράψει να δεσμευτεί ένας ολόκληρος λαός για να μας πει μετά ότι το Σεπτέμβριο δώστε μου εντολή να πάω να ξαναδιαπραγματευτώ»; Δεν έχει αυτό καμία λογική. Γι’ αυτό ακριβώς εγώ θέλω να σας πω ότι η χώρα δυστυχώς δεσμεύτηκε. Τι γίνεται τώρα μετά τη δέσμευση; Το μνημόνιο έχει τρεις πυλώνες βασικούς που δεσμεύει τη χώρα. Από αυτούς ο ένας είναι οι μεταρρυθμίσεις, οι αποκρατικοποιήσεις και οι διαρθρωτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν. Γνωρίζετε ότι η δική μας Παράταξη πιστεύει σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις, πιστεύει στην αναδιάρθρωση που πρέπει να γίνει και πιστεύει και στις ιδιωτικοποιήσεις που πρέπει να προχωρήσουμε. Στις αποκρατικοποιήσεις. Θα απευθυνθούμε σε όλα τα κόμματα και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μία κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας και εθνικής ευθύνης στην οποία από ό,τι φαίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ με τον κ. Τσίπρα δεν θα συμμετέχει. Έτσι τουλάχιστον μας διαμηνύει δημοσίως. Και δεν μπορώ να καταλάβω πως, ενώ συνεργάστηκε με τον κ. Καμμένο, λέει ότι θα είναι παρά φύση η συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία που είναι ένα ουσιαστικό συγκροτημένο κόμμα που έχει συνεργαστεί στην Ευρώπη. Υπάρχουν συνεργασίες μεταξύ των κομμάτων και δεν είναι παρά φύση. Είναι πραγματικές ουσιαστικές σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα. Αλλά εν πάση περιπτώσει το αντιπαρέρχομαι.
Το πρώτο που πρέπει να γίνει λοιπόν είναι μια κυβέρνηση συνεργασίας και συνεννόησης που θα έχει ένα βασικό πρόγραμμα τριετίας. Γιατί λέω τριετίας. Διότι για τα επόμενα τρία χρόνια δεν υπάρχουν εκλογικές δοκιμασίες. Δεν προβλέπεται να έχουμε αυτοδιοικητικές εκλογές, ευρωεκλογές, εκλογές Προέδρου Δημοκρατίας, όπως είχαμε και δοκιμαζόμασταν κάθε χρόνο. Αυτά ξέρετε μόνο στην Ελλάδα γίνονται τελικά και εδώ πρέπει να βρούμε και τους τρόπους αντιμετώπισης αυτών των θεμάτων.
Άρα έχουμε μια καλή ευκαιρία για τα επόμενα τρία χρόνια. Θα πρέπει να βρούμε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα εξαμήνου, έτους, τριετίας στο οποίο να συμφωνήσουμε. Εγώ πιστεύω ότι η οικονομία μπορεί να πάρει μπρος, εάν εφαρμόσουμε τον πρώτο πυλώνα του μνημονίου, που είναι αυτά που σας είπα, που κατά βάση αρκετά από αυτά τα ξεκινήσαμε και κάποια άλλα είμαστε έτοιμοι να τα ξεκινήσουμε και σε κάποια έχουμε κάποιες επιφυλάξεις. Δεν τα βρίσκουμε όλα αυτά πολύ θετικά. Αλλά θέλω να πω ότι δεν έχουνε μεγάλο κοινωνικό κόστος, μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα και μπορούν πράγματι να δώσουν ώθηση στην αγορά. Ταυτόχρονα, να μπορέσουμε τον Οκτώβριο-Νοέμβριο να κάνουμε τις κινήσεις και να ολοκληρώσουμε τις δεσμεύσεις που έχουμε για να γίνει η αξιολόγηση του Νοεμβρίου με βάση την οποία θα εκταμιεύσουμε τρία δις και πιστεύουμε ότι αυτά τα τρία δις θα πρέπει η Ελληνική Πολιτεία να τα επιστρέψει στην αγορά ως χρήματα τα οποία χρωστάμε. Επιστροφή ΦΠΑ, στον ΕΟΠΥΥ που χρωστάμε, να πληρωθούν, ώστε να μπούνε τρία δις στην αγορά προς το τέλος του χρόνου, για να μπορέσει κάπως αυτή να αναπνεύσει. Ταυτόχρονα, να μπορέσουμε να ξεμπλοκάρουμε τα μεγάλα έργα, την Ιόνια Οδό, την Ολυμπία Οδό, που λόγω ρευστότητας σταμάτησαν και δημιουργούν χιλιάδες θέσεις εργασίας, ενώ τώρα δημιούργησαν θέσεις ανεργίας. Δυστυχώς. Και να μπορέσουμε να ξεμπλοκάρουμε τις μεγάλες επενδύσεις, όπως είναι η COSCO στο λιμάνι, όπως είναι οι Σκουριές, επενδύσεις οι οποίες μπορούν και πρέπει να γίνουν φιλικές προς το περιβάλλον και με βάση τους νόμους τους οποίους έχουμε όπου να ξέρετε ότι αυτές οι επενδύσεις θα δώσουν και αυτές ζεστό χρήμα στην αγορά. Άρα, εάν φτάσουμε τον Φεβρουάριο – Μάρτιο – Απρίλιο του ’16 και έχουμε προχωρήσει με αυτές τις κινήσεις, πιστεύω ότι θα μπορέσει η οικονομία να κάνει την επανεκκίνηση και αντί για ύφεση που προβλέπει το μνημόνιο -και μάλιστα μεγάλη- να έχουμε πολύ μικρότερη ύφεση ή να είμαστε στο μηδέν, μηδέν, συν. Αυτό θα μας δώσει τη δυνατότητα να έχουμε πόρους. Αν μας δώσει αυτή τη δυνατότητα, μπορούμε μετά να συζητήσουμε το πώς θα έχουμε τη φορολογία μας και τα υφεσιακά μας μέτρα που είναι οι άλλοι δύο πυλώνες του μνημονίου. Κατά συνέπεια στο χέρι μας είναι με αυτό το στόχο και το σκοπό που σας λέω να μπορέσουμε μέχρι το Πάσχα του ’16, με πολύ δουλειά, να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη μας και με τους Έλληνες πολίτες και με τους ξένους και να ξανακάτσουμε στο τραπέζι έχοντας όμως ως πλεονέκτημα όλα αυτά ό,τι νοικοκυρευτήκαμε, ότι τα εξορθολογίσαμε. Και να μπορέσουμε να συζητήσουμε την μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση από το 23% στο 13% και την μείωση του ΦΠΑ σε πάρα πολλά άλλα είδη, στην ιδιωτική Παιδεία που λέγαμε και όλα τα σχετικά. Δυστυχώς, θα σας πω ότι αυτή τη στιγμή τα αυτιά της Ευρώπης είναι κλειστά για εμάς. Θεωρούν ότι τους κοροϊδέψαμε και όχι αδίκως. Η Ευρώπη δεν θέλει να μας σκοτώσει. Η Ευρώπη μας θέλει μέσα. Αλλά μας θέλει να είμαστε στους κανόνες που είναι όλοι. Γιατί και οι Ευρωπαίοι δίνουν λόγο στους δικούς τους βουλευτές, στους δικούς τους πολίτες. Δεν μπορεί να λένε ότι μονίμως στηρίζουμε την Ελλάδα η οποία βγαίνει συνεχώς από τους κανόνες. Γι’ αυτό και σας είπα ότι αυτή τη φορά είναι η τελευταία ευκαιρία. Άλλη ευκαιρία δεν υπάρχει. Και να ξέρετε ότι εμείς στηρίξαμε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας διότι οι επιδοτήσεις που λέμε τώρα ή το ΕΣΠΑ ή τα μεγάλα έργα που γίνονται με χρήματα της Ευρώπης δεν θα υπάρχουν εάν έχουμε φύγει από την Ευρώπη. Όλα αυτά θα είναι πλην και που θα βρεθούν; Πως θα βρεθούν; Πως η χώρα θα μπορέσει να επιβιώσει; Γι’ αυτό και πιστεύω ότι εάν τελικά πετύχουμε τους στόχους που έχουμε θέσει πιο γρήγορα από όσο υπολογίζουν, όπως έγινε το ’14, όπου είχαμε πετύχει στόχους που αυτοί υπολόγιζαν ότι θα έχουμε το ’15 και όμως εμείς τους πετύχαμε το ’14, καταφέραμε να μειώσουμε το ’14 το ΦΠΑ στην εστίαση από το 23% στο 13%, καταφέραμε να μειώσουμε κατά 30% την έκτακτη εισφορά, καταφέραμε να μειώσουμε τον ειδικό φόρο στο πετρέλαιο, τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία και να υπάρχει μια ρευστότητα η οποία μας βοηθούσε το ’14 να αισιοδοξούμε. Δυστυχώς, σήμερα με αυτή την ασφυξία η οποία υπάρχει θεωρώ ότι δεν έχουμε περιθώρια να κάνουμε πολλά. Όμως, μην σκοτώνουμε την ελπίδα μας. Εάν δουλέψουμε η ελπίδα είναι ζωντανή. Η ελπίδα μπορεί να πραγματοποιηθεί. Φτάνει να φτάσουμε το Πάσχα του ’16. Το οριοθετώ εκεί διότι ξέρετε ότι και η Ευρώπη θα έχει ανάπτυξη φέτος, έτσι υπολογίζουν όλοι. Δεν μπορεί να βρέχει σε όλη την Ευρώπη ευρώ και εμείς να κρατάμε ομπρέλα εδώ πέρα. Δεν γίνεται. Πρέπει να προσαρμοστούμε. Και εγώ πιστεύω ότι ο Έλληνας έχει φιλότιμο. Ο Έλληνας έχει καταλάβει ότι είμαστε πλέον στον πάτο και έχει καταλάβει ότι πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι μαζί για να σηκωθούμε. Και αυτό με κάνει να αισιοδοξώ. Και πιστεύω ότι θα είναι σε θέση ο αγαπητός μου φίλος να ανοίξει και άλλο ζαχαροπλαστείο και να έχει και περισσότερους εργαζόμενους και να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ο Άγγελος ο Μαυρίδης, γιατρός, αχρείαστος να είναι, θα σας κάνει μια ερώτηση για την έξοδο των νέων επιστημόνων προς το εξωτερικό και για την ανεργία των νέων.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε Πρόεδρε καλησπέρα σας. Εγώ προσωπικά είμαι γιατρός και ως νέος επιστήμονας αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι η ανεργία των νέων. Η ανεργία των νέων που αυτή τη στιγμή ξεπερνάει το 50% και είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη. Και αναγκάζει καθένα από εμάς να αναζητήσει θέση εργασίας του εξωτερικού. Εμένα οι περισσότεροι γνωστοί μου, οι φίλοι μου, οι συγγενείς μου, όλοι έχουν ξενιτευτεί. Και εγώ προσωπικά το σκέφτομαι. Τι σκοπεύετε να κάνετε για την κατάσταση αυτή και ιδιαιτέρως για τη φυγή των νέων επιστημόνων οι οποίοι αποτελούν και το μέλλον της χώρας μας;
ΕΥ. ΜΕΪΜΑΡΑΚΗΣ: Κοιτάξτε, ίσως είναι από τις πιο δύσκολες ερωτήσεις που καλείται ένας πολιτικός που θα αναλάβει την ευθύνη της χώρας να απαντήσει. Καταρχήν θέλω να σας πω ότι μαγικές λύσεις και γρήγορες δεν υπάρχουν. Απαιτείται χρόνος και προσπάθεια όλων για να μπορέσουμε να βρούμε τους τρόπους που θα προκαλέσουμε επενδύσεις και θα έρθει πλούτος στη χώρα. Δεν είναι κάτι το εύκολο αυτό. Και θέλω να ξέρετε ότι πολύ δύσκολα χτίζεις τη φήμη και φέρνεις επενδύσεις και πολύ εύκολα γκρεμίζεις τα πάντα και σε χρόνο γρήγορο. Πολλά τα χρόνια για να χτίσεις, να μεγαλουργήσεις, να ανέβεις και δυστυχώς μπορούν να γκρεμιστούν σε πάρα πολύ λίγο χρονικό διάστημα. Γι’ αυτό και ξέρετε, γιατί ακούω πολλές φορές τον κ. Τσίπρα να λέει «καλά όλα στους 7 μήνες έγιναν;». Γιατί λίγο είναι 7 μήνες; 7 μήνες μπορεί στ’ αλήθεια να γκρεμίσεις το ό,τι θετικό έχει γίνει. Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι κατά τη γνώμη μου άλλος τρόπος για μείωση της ανεργίας από το να υπάρξουν επενδύσεις που γι’ αυτό πρέπει να υπάρχει ένα σταθερό φορολογικό πλαίσιο και ένα φιλικό προς την επιχείρηση περιβάλλον ώστε να γίνουν επενδύσεις, να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, δεν υπάρχει. Μόνο έτσι. Και θα έλεγα πως ως Πρόεδρος της Βουλής είχα θέσει πάρα πολλές φορές στη Σύνοδο των Προέδρων των Κοινοβουλίων της Ευρωζώνης το ζήτημα των φορολογικών συντελεστών και τον ΦΠΑ. Διότι εμείς όλοι μετέχουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να ανταγωνιστούμε ως Ευρωπαϊκή Ένωση τις άλλες οικονομίες. Όχι για να ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας ως κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γνωρίζετε ότι όμορες χώρες, Βουλγαρία, Ρουμανία, Κύπρος έχουν 10-12-13-15% φορολογικό συντελεστή στα Νομικά Πρόσωπα και έχουν και ΦΠΑ πολύ χαμηλότερο από ότι ο δικός μας που είναι 23%. Και έλεγα, είναι δυνατόν να πάμε σε ανταγωνισμό και σε ανάπτυξη όταν αυτές οι χώρες έχουν μικρότερο φορολογικό συντελεστή και σε εμάς επιβάλλουν μεγαλύτερο; Βεβαίως, περνάμε αυτές τις έκτακτες συνθήκες. Και βεβαίως όλα αυτά δυστυχώς είναι υφεσιακά μέτρα. Και να ξέρετε ότι η διαφορά Αριστεράς και Κεντροδεξιάς είναι κυρίως σε αυτόν τον τομέα, στην οικονομία. Η Αριστερά θέλει ένα μεγάλο κράτος που πολλές φορές είναι σπάταλο, αναποτελεσματικό Δημόσιο και πληρώνεται από τους φόρους, της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ενώ εμείς θέλουμε ένα μικρό ευέλικτο επιτελικό κράτος και να μειώσουμε τους φόρους ώστε να υπάρχουν οι απαιτούμενοι πόροι για νέες επενδύσεις ή για ανανέωση της τεχνοοικονομικής υποδομής των επιχειρήσεων. Αυτό δημιουργεί και νέες θέσεις εργασίας κατά τη γνώμη μας. Και αυτό δυστυχώς δεν ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια διότι η χώρα βρισκόταν κάτω από έκτακτες συνθήκες. Παρόλα αυτά όμως, το ’13-’14 πρέπει να σας πω ότι η ανεργία είχε πάρει μια κάθετη – όχι δεν ήταν μεγάλη – πτώση. Μειωνόταν αργά, αλλά σταθερά. Δυστυχώς, ξανανέβηκε τώρα. Άρχισε και πάλι να ανεβαίνει. Άλλη λύση πλην των επενδύσεων και πλην της νέας παραγωγής πλούτου με νέες θέσεις εργασίας, δεν υπάρχει. Πουθενά στον κόσμο. Δεν έχει βρεθεί ακόμα κάτι καινούργιο. Το Δημόσιο δεν μπορεί να δώσει λύση διαρκείας σε αυτά τα ζητήματα. Και γι’ αυτό ακριβώς θέλω να τονίσω ότι εμείς έχουμε ως πρώτο μας μέλημα, όπως σας είπα, να δημιουργήσουμε ένα φιλικό περιβάλλον προς τον επιχειρηματία, να αποποινικοποιήσουμε το κέρδος. Προσέξτε, ελεύθερη οικονομία δεν σημαίνει ασυδοσία. Σημαίνει κανόνες, για όλους μας, αλλά με δικαίωμα ελευθερίας ανάπτυξης μέσα στους κανόνες. Εάν δεν υπάρχει αυτή η ελευθερία ανάπτυξης της δικής σου προσωπικότητας, της προσπάθειας που θέλεις να κάνεις, αλλά ισοπεδωθούν όλα - και μάλιστα προς τα κάτω - τότε είναι σίγουρο ότι δεν θα υπάρχει ανταγωνιστικότητα και ανάπτυξη.
Θέλω να ξέρετε δεν είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι η αριστεία είναι ρετσινιά. Εγώ πιστεύω ότι ο άριστος δείχνει ότι έχει κάνει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια και πρέπει αυτή η αριστεία να εκτιμηθεί. Και δεν μπορεί να εκτιμάται στις άλλες χώρες και να πηγαίνουν οι εγκέφαλοι εκεί και εδώ, όχι μόνο να μην εκτιμάται, αλλά να το παίρνουμε και στην πλάκα. Δεν γίνεται να μπορέσει μια κοινωνία να προχωρήσει με βάση αυτή την ισοπεδωτική αντίληψη. Γιατί έτσι φεύγουν όλα τα μεγάλα μυαλά προς τα έξω. Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες πάνω από 200.000 εγκέφαλοι, νέοι άριστοι βρίσκονται στο εξωτερικό. Είτε έφυγαν και πήγαν να σπουδάσουν και έμειναν εκεί, είτε σπούδασαν εδώ και πήγαν για μεταπτυχιακό εκεί και βρήκαν δουλειά και έμειναν. Δεν μπορεί να είμαστε μια κοινωνία που δεν μπορεί να δώσει δομές και ευκαιρίες σε όλους όσοι θέλουν να προσφέρουν και επειδή είναι άριστοι να τους κοροϊδεύουμε. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν μπορεί ο κ. Μπαλτάς να βλέπει ότι πρέπει να ξαναγυρίσουμε στους αιώνιους φοιτητές, να ξαναγίνουν όλα τα Πανεπιστήμια όπως ήταν πριν, να ξαναμπαίνουν οι κουκουλοφόροι να κάνουν ό,τι θέλουν με μεθόδους μαφίας και κανείς να μην ασχολείται με τίποτα. Αυτά δεν είναι ούτε αριστερά ούτε δεξιά. Αυτά είναι παράλογα, παλαιοκομματικά, δεν είναι κάτι το νέο. Το θέμα των αιωνίων φοιτητών δεν είναι αριστερό ή δεξιό. Δεν είναι καν νέο και παλιό. Είναι λογικό και παράλογο. Κοντεύει η Αριστερά να ταυτιστεί με τον παραλογισμό. Για θέματα τα οποία έχουμε επιλύσει. Όπως σας λέω η αριστεία δεν μπορεί να είναι ρετσινιά. Ούτε επειδή είσαι άριστος να θεωρείται κάτι δεξιό ή αριστερό ή παλαιό ή νέο. Η αριστεία είναι αριστεία. Και όποιος την πετυχαίνει σημαίνει ότι έχει προσπαθήσει πάρα πολύ. Είναι όπως ο πρωταθλητισμός. Εμένα μου άρεσε να είμαι αθλητής και να συμμετέχω, γι’ αυτό και δεν είχα αριστεύσει. Ήθελα να είμαι ένας καλός και να συμμετέχω και να μπορώ να αγωνίζομαι και να ανταγωνίζομαι, αλλά αναγνώριζα πάντα αυτόν που έκανε πρωταθλητισμό. Αναγνώριζα πάντα αυτόν που ήταν άριστος. Αναγνώριζα πάντα ότι ήταν πολύ καλύτερος και μπορούσε να προσφέρει. Αφού τελικά αφιέρωνε τη ζωή του σε αυτό. Γιατί να μην του το αναγνωρίσουμε; Εγώ μπορεί να ήθελα όπως είπαμε να διαχειριστώ το χρόνο μου διαφορετικά. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι επειδή εγώ δεν πάω καλά να μην πάει και ο άλλος. Δεν είναι αυτό που έλεγε ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος «να ψοφήσει και η κατσίκα του διπλανού μου». Εδώ πρέπει να δούμε πως θα έχουμε παράδειγμα προς μίμηση όλους αυτούς. Όχι παράδειγμα προς αποφυγή. Εγώ λοιπόν θέλω να σας πω ότι εφόσον υπάρχει πολιτική σταθερότητα στον τόπο, εφόσον εμείς ως παιδαγωγοί δώσουμε δείγματα σωστά και παραδείγματα στη νέα γενιά, αποκαταστήσουμε τη σχέση εμπιστοσύνης που απαιτείται, προσελκύσουμε επενδύσεις, θεωρώ ότι αργά, αργά, αλλά σταθερά η ανεργία θα μειώνεται. Θα δημιουργήσουμε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις έτσι ώστε όσοι θέλουν να βρουν δουλειά στην Ελλάδα να μπορούν να βρίσκουν. Να έχουμε μειώσει τη γραφειοκρατία και τις αγκυλώσεις και να μπορούμε να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Αυτή είναι η Ελλάδα που πιστεύω ότι μας αξίζει και όλοι μαζί μπορούμε να την πάμε μπροστά.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Κάπου εδώ τελειώσαμε, η κουβέντα ήταν εποικοδομητική, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ…
