Καταψηφίζουν οι ΑΝΕΛ το ν/σ για την ιθαγένεια, αν...
Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015
Πρώτος αριστερός δήμαρχος σε μεγάλο δήμο των βορείων προαστίων, στο αστικό Χαλάνδρι -κάτι που μέχρι πρόσφατα θα φάνταζε σχήμα οξύμωρο- ο Σίμος Ρούσσος δεν επιδιώκει τη δημοσιότητα. Ομως, από τους πρώτους κιόλας μήνες της ανάληψης των καθηκόντων του έχει βρεθεί συχνά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ΜΜΕ. Τις περισσότερες φορές, ωστόσο, οι αιτίες που τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας δεν ήταν ευχάριστες ούτε για τον ίδιο, ούτε για την πόλη του: Πρόσφατα το γραφικό θεατράκι στη ρεματιά Χαλανδρίου και σημαντική έκταση πρασίνου έγιναν στάχτη από μεγάλη φωτιά εμπρηστών. Ο ίδιος διώκεται για παράβαση καθήκοντος εξαιτίας της άρνησής του να δώσει στοιχεία για τη μετατροπή συμβάσεων εργαζομένων του δήμου σε αορίστου χρόνου, παρότι έχει καταργηθεί η σχετική ρύθμιση και έχει ψηφιστεί καινούριο νομοθετικό πλαίσιο. Αντιδράσεις από ορισμένους προκαλεί η πρωτοβουλία του κατά τη μαθητική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου να ακουστεί, μεταξύ άλλων, και ο ύμνος του ΕΑΜ. Βρίσκεται αντιμέτωπος με τις εντάσεις που προκαλούνται από την επιχειρούμενη μετεγκατάσταση του καταυλισμού των ΡΟΜΑ πίσω από το Νομισματοκοπείο.
Παρασκευή, 12 Ιουνίου, 2015
Τελευταία ενημέρωση: 14:23
Τουλάχιστον συγκινητικές είναι οι ιστορίες που αποκαλύπτονται από τους μετανάστες που συνωστίζονται στο λιμάνι της Μυτιλήνης. Οι περισσότεροι από αυτούς πρόσφυγες από τον πόλεμο της Συρίας και ιδιαίτερα από την πόλη Χαλέπι.
Ο Μουσταφά και η Νερβά, ο Χασάν και η Μεζντουλίν. Και τα πέντε τους παιδιά. Το μικρότερο επτά μόλις μηνών. Γεννήθηκε σε στρατόπεδο προσφύγων στην Τουρκία. Θήλαζε τη μάνα του εκεί στα τσιμέντα του πεζοδρομίου, όπου όλοι μαζί απάγκιασαν αποκαμωμένοι όταν έφτασαν στον προορισμό τους: «Port Police».
«Φύγαμε λέει ο Μουσταφά από τη Συρία για να γλυτώσουμε από τον πόλεμο. Το Χαλέπι, η πόλη μας ήταν μια κόλαση. Δεν ξέραμε αν θα νυχτώσει για όλους μας». Ένα πρωί μάζεψαν ότι είχαν και δεν είχαν και πέρασαν στην Τουρκία.
Από τα Άδανα στην Προύσα, από εκεί στην Κωνσταντινούπολη, ύστερα στη Σμύρνη κι ένα βράδυ με αυτοκίνητα τους πήγαν… «κάπου». Βρέθηκαν μπροστά στη θάλασσα. Σε μια παραλία. Εκεί τους φόρτωσαν σε μια πλαστική βάρκα με περίπου άλλους 35 ανθρώπους. Η μηχανή του σκάφους αναμμένη και δεμένη σε σταθερή πορεία τους έβγαλε στη Μυτιλήνη. Το ταξίδι αυτό τους κόστισε 6.000 δολάρια. Χίλια δολάρια ο κάθε μεγάλος, 500 το κάθε παιδί. Το εφταμηνίτικο πέμπτο παιδί της φαμίλιας το μετέφεραν… δωρεάν!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)